Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Urządzanie lasu

Plan urządzenia lasu dla nadleśnictwa sporządza się na 10 lat, według stanu na dzień 1 stycznia pierwszego roku obowiązywania planu. W przypadkach uzasadnionych stanem lasów, a w szczególności wystąpienia szkód lub klęsk żywiołowych, plan urządzenia lasu może być opracowany na okresy krótsze niż 10 lat.

Gospodarka leśna w Lasach Państwowych prowadzona jest w oparciu o Plany urządzenia lasu (PUL), sporządzane dla nadleśnictw na okres 10 lat, wg stanu na dzień 1 stycznia pierwszego roku obowiązywania planu. W przypadkach uzasadnionych stanem lasów, a w szczególności wystąpienia szkód lub klęsk żywiołowych, plan urządzenia lasu może być opracowany na okresy krótsze niż 10 lat.
Plan urządzenia lasu jest
podstawowym dokumentem gospodarki leśnej, zawierającym opis i ocenę stanu lasu oraz cele, zadania i sposoby prowadzenia gospodarki leśnej. Sporządzany jest na podstawie przepisów Ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, w oparciu o Instrukcję urządzania lasu, stanowiącą załącznik do Zarządzenia nr 55 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 21 listopada 2011 r.
Obecnie w Nadleśnictwie Goleniów obowiązuje Plan urządzenia lasu na lata
2017-2026. Część opisowa Planu urządzenia lasu oraz dokumenty dotyczące PUL udostępnione są w Biuletynie Informacji Publicznej Nadleśnictwa.

Do głównych celów i zadań urządzania lasu należą:

  1. inwentaryzacja i ocena stanu lasu, w tym gleb, siedlisk i drzewostanów, oraz  określenie i kształtowanie naturalnych relacji między nimi;
  2. rozpoznanie walorów przyrodniczych w lasach oraz opracowanie programu ochrony przyrody dla nadleśnictwa;
  3. rozpoznanie funkcji lasu w powiązaniu z zagospodarowaniem przestrzennym;
  4. dokonanie podziału lasów – wg pełnionych funkcji i przyjętych celów gospodarowania – na gospodarstwa (w tym: specjalne, lasów ochronnych oraz lasów wielofunkcyjnych z dominującą funkcją produkcyjną, zwanych dalej lasami gospodarczymi), z wyróżnieniem drzewostanów do przebudowy, na potrzeby regulacji użytkowania głównego, optymalizacji etatów użytkowania rębnego i przedrębnego oraz realizacji długookresowych
    i średniookresowych celów hodowlanych;
  5. określenie długo- i średniookresowych hodowlanych i technicznych celów gospodarki leśnej dla urządzanego obiektu, umożliwiających formułowanie celów doraźnych w poszczególnych drzewostanach;
  6. projektowanie pożądanej struktury gatunkowej, wiekowej i przestrzennej lasu oraz budowy piętrowej drzewostanów;
  7. kształtowanie wielkości i struktury zapasu produkcyjnego w urządzanej jednostce, w ramach gospodarstw, obrębów leśnych i w całym nadleśnictwie;
  8. ustalenie etatów cięć użytkowania rębnego i przedrębnego;
  9. ustalenie możliwości lokalizacji etatu cięć użytkowania rębnego w wielkości przyjętej za optymalną;
  10. ustalenie zadań gospodarczych na dziesięciolecie i określenie sposobów ich realizacji;
  11. ustalenie stref uszkodzenia lasu oraz stopni uszkodzenia drzewostanów;
  12. określenie kierunkowych zadań z zakresu ochrony lasu, w tym ochrony przeciwpożarowej;
  13. ustalenie kierunkowych zadań z zakresu gospodarki łowieckiej w lasach;
  14. określenie potrzeb w zakresie remontów i budowy infrastruktury technicznej, w tym dotyczących turystyki i rekreacji;
  15. zobrazowanie przestrzenne (wizualizacja) urządzanego obiektu, funkcji lasu, wyników inwentaryzacji oraz zadań gospodarki leśnej;
  16. sporządzenie ogólnego opisu lasów, w tym danych dotyczących: warunków przyrodniczych i ekonomicznych, analizy gospodarki leśnej w minionym okresie, celów i zasad gospodarki przyszłej, projektowanych sposobów realizacji gospodarki leśnej, zadań na najbliższe dziesięciolecie oraz programu ochrony przyrody dla nadleśnictwa.

W skład planu urządzenia lasu nadleśnictwa wchodzą:

  1. dane inwentaryzacji lasu (część inwentaryzacyjna),
  2. analiza gospodarki leśnej w minionym okresie,
  3. program ochrony przyrody,
  4. część planistyczna.

W skład danych inwentaryzacji lasu wchodzą:

  1. dokumentacja prac siedliskowych,
  2. opis taksacyjny lasu,
  3. mapy obrazujące wyniki inwentaryzacji lasu: mapa gospodarcza, mapy przeglądowe: drzewostanów, siedlisk, funkcji lasu oraz mapa sytuacyjna,
  4. zestawienia zbiorcze danych inwentaryzacyjnych (raporty w formie tabeli wykazów),
  5. pierwsza część ogólnego opisu urządzanego nadleśnictwa, zawierająca ogólną charakterystykę lasów oraz zestawienia zbiorcze danych inwentaryzacji.

Program ochrony przyrody nadleśnictwa obejmuje:

  1. kompleksowy opis stanu przyrody w nadleśnictwie, z uwzględnieniem lasów innych form własności w zasięgu terytorialnym nadleśnictwa,
  2. podstawowe zadania z zakresu ochrony przyrody i sposoby realizacji tych zadań,
  3. mapę walorów przyrodniczo-kulturowych.

Do części planistycznej zalicza się:

  1. podstawy gospodarki przyszłego okresu, zawarte w części planistycznej ogólnego opisu nadleśnictwa, w tym cele i zasady trwale zrównoważonej gospodarki leśnej w lasach wielofunkcyjnych, oraz przewidywane sposoby ich realizacji;
  2. wskazania gospodarcze zawarte w opisie taksacyjnym lasu;
  3. określenie etatów cięć użytkowania głównego;
  4. wykaz projektowanych cięć rębnych wraz z mapą przeglądową cięć;
  5. zestawienie i opisanie zadań z zakresu użytkowania głównego (rębnegoi przedrębnego);
  6. zestawienie i opisanie zadań z zakresu hodowli lasu, w tym zalesień gruntów przeznaczonych do zalesienia , odnowienia lasu oraz pielęgnowania upraw i młodników;
  7. określenie kierunkowych zadań z zakresu ochrony lasu, w tym ochrony przeciwpożarowej, z przedstawieniem tych zadań na mapach przeglądowych;
  8. określenie kierunkowych zadań z zakresu gospodarki łowieckiej,z przedstawieniem tych zadań na mapie przeglądowej;
  9. określenie potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej, w tym dotyczących turystyki i rekreacji.

Przedmiotem planu urządzenia lasu dla nadleśnictwa są lasy w rozumieniu art. 3 ustawy o lasach oraz grunty przeznaczone do zalesienia. W części inwentaryzacyjnej planu urządzenia lasu uwzględnia się również inne grunty i nieruchomości Skarbu Państwa pozostające w zarządzie nadleśnictwa, na potrzeby prowadzenia ich ewidencji i ustalania wartości – zgodnie z art. 4, ust. 3 ustawy o lasach.

Źródło: Instrukcja  Urządzania  Lasu

 

Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Ochrona przed pożarami

Ochrona przed pożarami

Ogień jest jednym z najgroźniejszych wrogów lasu. Obawa przed tym żywiołem i jego destrukcyjnym działaniem pociąga za sobą wymóg ochrony lasu przed pożarami oraz stałej obserwacji w czasie największego zagrożenia.

Nadleśnictwo Goleniów klasyfikuje się do II kategorii zagrożenia pożarowego.

Stopień zapalności dna lasu zależy od składu runa, wilgotności nagromadzonej leżaniny i ściółki oraz rozkładu pogody w roku (głównie opadów atmosferycznych). Pierwszy okres zwiększonej palności przypada na wczesną wiosnę, po zejściu pokrywy śnieżnej, kiedy to występują duże ilości wysuszonych traw, krzewinek, opadłych liści. Szczególnie duże zagrożenie występuje na obszarze leśnictwa Stepnica ze strony nieuprawianych nieużytków. Drugi okres zwiększonej palności przypada na w okres długotrwałej suszy letniej aż do końca października. Okres zagrożenia pożarowego występuje od momentu uzyskania przez ściółkę wilgotności mniejszej niż 27%, mierzonej na podstawie wilgotności ściółki i powietrza o godz. 9:00 i 13:00. W okresie letnim i wczesnojesiennym wzmożona penetracja lasu przez społeczeństwo dodatkowo zwiększa ryzyko powstania pożaru.

Czynniki wpływające na zagrożenie pożarowe.

Zagrożenie pożarowe lasów Nadleśnictwa Goleniów jest znaczne ze względu na zdecydowaną przewagę litych drzewostanów sosnowych występujących na siedliskach borowych.

Czynniki, które w głównej mierze mogą być przyczyną powstania pożaru związane są z:

  1. przebiegającymi przez tereny leśne liniami energetycznymi,,

  2. paleniem ognisk bez zachowania wymaganych zasad bezpieczeństwa przeciwpożarowego w miejscach postoju i biwakowania,

  3. z wypalaniem traw i pozostałościami po uprawach rolnych (w bliskim otoczeniu lasu),

  4. z wyładowaniami atmosferycznymi,

  5. z penetracją turystów (zbieraczy runa leśnego).

Istotnym czynnikiem, mającym wpływ na zagrożenie pożarowe jest nasilający się z roku na rok ruch turystyczny szczególnie wzdłuż drogi ekspresowej S3 relacji Szczecin -Świnoujście, drogi ekspresowej S6 relacji Szczecin - Koszalin oraz wzdłuż drogi powiatowej nr 111, będącej drogą alternatywną w kierunku Bałtyku. Potencjalnym zagrożeniem pożarowym na terenie Nadleśnictwa są również linie kolejowe relacji Szczecin-Świnoujście i Goleniów-Nowogard, przebiegające przez znaczny obszar leśny.

Wyróżnia się cztery stopnie zagrożenia pożarowego lasów, w zależności od progów wilgotności powietrza i ściółki:

  • 0. stopień zagrożenia pożarowego – brak zagrożenia;

  • 1. stopień zagrożenia pożarowego – małe zagrożenie;

  • 2. stopień zagrożenia pożarowego – średnie zagrożenie;

  • 3. stopień zagrożenia pożarowego – duże zagrożenie.

    Przyczyny pożarów

Najczęstszą przyczyną powstania  pożarów jest nieostrożność dorosłych.


Klasyfikacja przyczyn pożarów:

100 NIEZNANA

100 Nieznana:

  • 100 Nieznana

200 NATURALNA
200 Naturalna:

  • 201 Wyładowania atmosferyczne,
  • 202 Wulkany,
  • 203 Emisja gazu,

300 WYPADEK
300 Wypadek:

  • 301 Energia elektryczna
  • 302 Linie olejowe
  • 303 Transport drogowy
  • 304 Zakłady produkcyjne i usługowe
  • 305 Broń
  • 306 samozapłon
  • 307 Inne wypadki

400 ZANEDBANIE
410 Używanie ognia:

  • 411 Wypalanie roślin
  • 412 Wypalanie dla celów rolniczych
  • 413 Spalanie odpadów
  • 414 Rekreacja
  • 415 Inne użycie ognia

420 Obiekty żarzące:

  • 421 Fajerwerki, petardy, flary alarmowe
  • 422 Papierosy
  • 423 gorące popioły
  • 424 Inne obiekty żarzące

500 PODPALENIE
510 Osoby pełnoletnie:

  • 511 Korzyść
  • 512 Konflikt
  • 513 Wandalizm
  • 514 Wzbudzenie zainteresowania
  • 515 Zacieranie dowodów przestępstwa
  • 516 Motyw nieznany

520 Niepełnoletni lub niepoczytalny:

  • 521 Chory psychicznie
  • 522 Dzieci

600 POWTÓRNY ZAPŁON
600 Powtórny zapłon:

  • 600 Powtórny zapłon

Historyczne dane dotyczące dużych pożarów

W latach 1997 - 2006 w Nadleśnictwie Goleniów powstały 52 pożary na łącznej powierzchni 21,57 ha. Przeciętna powierzchnia pożaru wyniosła 0,42 ha.

Z kolei na  przestrzeni lat 2010-2021 sytuacja pożarowa przedstawia się następująco:

Sytuacja pożarowana przestrzeni lat 2010-2021

Rok

Ilość pożarów

Łączna powierzchnia [ha]

2010

2

0,02

2011

3

0,68

2012

6

0,08

2013

6

0,23

2014

2

0,02

2015

2

0,14

2016

2

0,03

2017

1

0,01

2018

19

2,53

2019

16

6,05

2020

10

2,07

2021

5

0,10

 

Z powyższej tabeli można zauważyć, iż najwięcej pożarów ilościowo jak również powierzchniowo wystąpiło w latach 2018, 2019, 2020. W tych latach tereny leśne były nękane przez długotrwałe susze, które zwiększały podatność na pożary, jak również w sposób istotny osłabiły kondycję zdrowotną drzewostanów.

Organizacja służb ochrony przeciw pożarowej:

a)  patrole przeciwpożarowe,
b)  punkty alarmowo – dyspozycyjne,
c)   sieć łączności alarmowo – dyspozycyjnej.
d)  pełnomocnik nadleśniczego,
e)  sposoby postępowania nadleśnictwa na wypadek pożaru lasu.

Wyposażenie w sprzęt i infrastrukturę pożarową:

a)pasy p-poż,
b)  dostrzegalnie,
c)  system łączności radiowej i telefonicznej,
d)  sieć zbiorników z wodą,
e)  dojazdy pożarowe,

f) Leśna Baza Lotnicza.