Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Urządzanie lasu

Plan urządzenia lasu dla nadleśnictwa sporządza się na 10 lat, według stanu na dzień 1 stycznia pierwszego roku obowiązywania planu. W przypadkach uzasadnionych stanem lasów, a w szczególności wystąpienia szkód lub klęsk żywiołowych, plan urządzenia lasu może być opracowany na okresy krótsze niż 10 lat.

Gospodarka leśna w Lasach Państwowych prowadzona jest w oparciu o Plany urządzenia lasu (PUL), sporządzane dla nadleśnictw na okres 10 lat, wg stanu na dzień 1 stycznia pierwszego roku obowiązywania planu. W przypadkach uzasadnionych stanem lasów, a w szczególności wystąpienia szkód lub klęsk żywiołowych, plan urządzenia lasu może być opracowany na okresy krótsze niż 10 lat.
Plan urządzenia lasu jest
podstawowym dokumentem gospodarki leśnej, zawierającym opis i ocenę stanu lasu oraz cele, zadania i sposoby prowadzenia gospodarki leśnej. Sporządzany jest na podstawie przepisów Ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, w oparciu o Instrukcję urządzania lasu, stanowiącą załącznik do Zarządzenia nr 55 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 21 listopada 2011 r.
Obecnie w Nadleśnictwie Goleniów obowiązuje Plan urządzenia lasu na lata
2017-2026. Część opisowa Planu urządzenia lasu oraz dokumenty dotyczące PUL udostępnione są w Biuletynie Informacji Publicznej Nadleśnictwa.

Do głównych celów i zadań urządzania lasu należą:

  1. inwentaryzacja i ocena stanu lasu, w tym gleb, siedlisk i drzewostanów, oraz  określenie i kształtowanie naturalnych relacji między nimi;
  2. rozpoznanie walorów przyrodniczych w lasach oraz opracowanie programu ochrony przyrody dla nadleśnictwa;
  3. rozpoznanie funkcji lasu w powiązaniu z zagospodarowaniem przestrzennym;
  4. dokonanie podziału lasów – wg pełnionych funkcji i przyjętych celów gospodarowania – na gospodarstwa (w tym: specjalne, lasów ochronnych oraz lasów wielofunkcyjnych z dominującą funkcją produkcyjną, zwanych dalej lasami gospodarczymi), z wyróżnieniem drzewostanów do przebudowy, na potrzeby regulacji użytkowania głównego, optymalizacji etatów użytkowania rębnego i przedrębnego oraz realizacji długookresowych
    i średniookresowych celów hodowlanych;
  5. określenie długo- i średniookresowych hodowlanych i technicznych celów gospodarki leśnej dla urządzanego obiektu, umożliwiających formułowanie celów doraźnych w poszczególnych drzewostanach;
  6. projektowanie pożądanej struktury gatunkowej, wiekowej i przestrzennej lasu oraz budowy piętrowej drzewostanów;
  7. kształtowanie wielkości i struktury zapasu produkcyjnego w urządzanej jednostce, w ramach gospodarstw, obrębów leśnych i w całym nadleśnictwie;
  8. ustalenie etatów cięć użytkowania rębnego i przedrębnego;
  9. ustalenie możliwości lokalizacji etatu cięć użytkowania rębnego w wielkości przyjętej za optymalną;
  10. ustalenie zadań gospodarczych na dziesięciolecie i określenie sposobów ich realizacji;
  11. ustalenie stref uszkodzenia lasu oraz stopni uszkodzenia drzewostanów;
  12. określenie kierunkowych zadań z zakresu ochrony lasu, w tym ochrony przeciwpożarowej;
  13. ustalenie kierunkowych zadań z zakresu gospodarki łowieckiej w lasach;
  14. określenie potrzeb w zakresie remontów i budowy infrastruktury technicznej, w tym dotyczących turystyki i rekreacji;
  15. zobrazowanie przestrzenne (wizualizacja) urządzanego obiektu, funkcji lasu, wyników inwentaryzacji oraz zadań gospodarki leśnej;
  16. sporządzenie ogólnego opisu lasów, w tym danych dotyczących: warunków przyrodniczych i ekonomicznych, analizy gospodarki leśnej w minionym okresie, celów i zasad gospodarki przyszłej, projektowanych sposobów realizacji gospodarki leśnej, zadań na najbliższe dziesięciolecie oraz programu ochrony przyrody dla nadleśnictwa.

W skład planu urządzenia lasu nadleśnictwa wchodzą:

  1. dane inwentaryzacji lasu (część inwentaryzacyjna),
  2. analiza gospodarki leśnej w minionym okresie,
  3. program ochrony przyrody,
  4. część planistyczna.

W skład danych inwentaryzacji lasu wchodzą:

  1. dokumentacja prac siedliskowych,
  2. opis taksacyjny lasu,
  3. mapy obrazujące wyniki inwentaryzacji lasu: mapa gospodarcza, mapy przeglądowe: drzewostanów, siedlisk, funkcji lasu oraz mapa sytuacyjna,
  4. zestawienia zbiorcze danych inwentaryzacyjnych (raporty w formie tabeli wykazów),
  5. pierwsza część ogólnego opisu urządzanego nadleśnictwa, zawierająca ogólną charakterystykę lasów oraz zestawienia zbiorcze danych inwentaryzacji.

Program ochrony przyrody nadleśnictwa obejmuje:

  1. kompleksowy opis stanu przyrody w nadleśnictwie, z uwzględnieniem lasów innych form własności w zasięgu terytorialnym nadleśnictwa,
  2. podstawowe zadania z zakresu ochrony przyrody i sposoby realizacji tych zadań,
  3. mapę walorów przyrodniczo-kulturowych.

Do części planistycznej zalicza się:

  1. podstawy gospodarki przyszłego okresu, zawarte w części planistycznej ogólnego opisu nadleśnictwa, w tym cele i zasady trwale zrównoważonej gospodarki leśnej w lasach wielofunkcyjnych, oraz przewidywane sposoby ich realizacji;
  2. wskazania gospodarcze zawarte w opisie taksacyjnym lasu;
  3. określenie etatów cięć użytkowania głównego;
  4. wykaz projektowanych cięć rębnych wraz z mapą przeglądową cięć;
  5. zestawienie i opisanie zadań z zakresu użytkowania głównego (rębnegoi przedrębnego);
  6. zestawienie i opisanie zadań z zakresu hodowli lasu, w tym zalesień gruntów przeznaczonych do zalesienia , odnowienia lasu oraz pielęgnowania upraw i młodników;
  7. określenie kierunkowych zadań z zakresu ochrony lasu, w tym ochrony przeciwpożarowej, z przedstawieniem tych zadań na mapach przeglądowych;
  8. określenie kierunkowych zadań z zakresu gospodarki łowieckiej,z przedstawieniem tych zadań na mapie przeglądowej;
  9. określenie potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej, w tym dotyczących turystyki i rekreacji.

Przedmiotem planu urządzenia lasu dla nadleśnictwa są lasy w rozumieniu art. 3 ustawy o lasach oraz grunty przeznaczone do zalesienia. W części inwentaryzacyjnej planu urządzenia lasu uwzględnia się również inne grunty i nieruchomości Skarbu Państwa pozostające w zarządzie nadleśnictwa, na potrzeby prowadzenia ich ewidencji i ustalania wartości – zgodnie z art. 4, ust. 3 ustawy o lasach.

Źródło: Instrukcja  Urządzania  Lasu

 

Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Lasy nadleśnictwa

Lasy nadleśnictwa

Teren Nadleśnictwa Goleniów obejmuje obszar 22 569,34 ha w tym 21 064,32 ha to tereny leśne z przewa­gą sosnowych lasów gospodarczych. Na drugim miejscu pod względem zajmowanej powierzchni są lasy brzozowe oraz olszyny.

Nadleśnictwo Goleniów położone jest na obszarze mezoregionu Dolina Odry i na Równinie Goleniowskiej, sięgając Równiny Nowogardzkiej. Obejmuje środkową (centralną) część Puszczy Goleniowskiej. Są to lasy w większości rozciągające się na Równinie Goleniowskiej. Od zachodu są nisko położone tereny torfowiskowe ciągnące się wzdłuż Roztoki Odrzańskiej i Zalewu Szczecińskiego, zaś od wschodu — wysoczyzna morenowa Równiny Nowogardzkiej. Tak więc w krajobrazie nadleśnictwa przeważa teren równinny. Na terenie leśnictw Olszanka i Zielonczyn występują obniże­nia depresyjne, a najwyższe wzniesienie — osiągające 37 m n.p.m. — to Góra Zielonczyn w okolicy miejscowości Zie­lonczyn. Na tym wzniesieniu wybudowano wieżę obserwa­cyjną z tarasem widokowym. Dzięki temu można oglądać panoramę Puszczy Goleniowskiej i Zalewu Szczecińskiego z wysokości około 76 m n.p.m. Przez teren nadleśnictwa przepływają dwie większe rzeki z licznymi dopływami: Krępa i Gowienica, które uchodzą do Roztoki Odrzańskiej.

            Teren Nadleśnictwa Goleniów obejmuje obszar 22 569,34 ha w tym 21 064,32 ha to tereny leśne z przewa­gą sosnowych lasów gospodarczych. Stosunkowo dużo jest też lasów brzozowych oraz olszyn. Niewielkie powierzch­nie zajmują lasy sosnowo- dębowe  i sosnowo- bukowe, również bukowe i łęg olszowy. Sporadycznie występują lasy bukowo- dębowe, dębowe — z dębem bezszypułko­wym, lasy brzozowo- dębowe, brzozowo- dębowo- sosno­we, lasy mieszane z grabem oraz łęg jesionowo- olszowy i las z wiązami. W borach sosnowych dość często podszyt stanowi czeremcha amerykańska, a na ubogich stanowiskach jałowiec pospolity. W podszycie borów mieszanych i lasów występują buk, dęby, kruszyna, klon jawor i jarząb pospolity. Najważniejsze pod względem gospodarczym gatunki drzew cechują się bardzo dobrymi bonitacjami, warunkami wzrostu, na co ma wpływ dostosowanie poszczególnych gatunków do gospodarczych typów siedliskowych lasu oraz żyzność siedlisk. Podstawowym gatunkiem lasotwórczym jest sosna- 77,3 % zajmowanej powierzchni. Występuje jako gatunek panujący na wszystkich siedliskach z wyjątkiem lasu wilgotnego, ols jesionowego i lasu łęgowego. Na słabszych siedliskach tworzy lite drzewostany, natomiast na siedliskach żyźniejszych występuje ze znacznym udziałem buka i dębu, tworząc drzewostany mieszane. Świerk stanowi najczęściej domieszkę w drzewostanach sosnowych ale tworzy również lite drzewostany świerkowe o dobrej jakości. Pozostałe gatunki iglaste jak modrzew i daglezja występują jako domieszki w drzewostanie sosnowym. Drugim gatunkiem pod względem zajmowanej powierzchni jest olsza- 10,1%, która zajmuje typowe dla siebie siedliska wilgotne. Brzoza zajmująca 8% powierzchni występuje najczęściej na siedliskach wilgotnych oraz gruntach porolnych. Dąb zajmujący 1,5% powierzchni występuje najczęsciej na siedliskach lasowych tworząc drzewostany lite bądź mieszane. Buk występujący na 1,1% powierzchni zajmuje siedliska lasowe. Tworzy głównie drzewostany mieszane z udziałem sosny i dębu, bądź lite drzewostany różnowiekowe.

             

       Dominującym typem siedliskowym lasu jest bór mieszany świeży, który zajmuje 36,3 % zajmowanej powierzchni. Na uwagę zasługuje duży udział siedlisk wilgotnych i bagiennych- łącznie 31,5% powierzchni.

     Nadleśnictwo Goleniów posiada 8,3 % powierzchni rezerwatów, 24,6% powierzchni lasów ochronnych- głównie lasy wodochronne, uszkodzone przez przemysł i stanowiące ostoje zwierząt podlegających ochronie gatunkowej oraz 67,1% powierzchni to lasy gospodarcze.