Webcontent-Anzeige Webcontent-Anzeige

Urządzanie lasu

Plan urządzenia lasu dla nadleśnictwa sporządza się na 10 lat, według stanu na dzień 1 stycznia pierwszego roku obowiązywania planu. W przypadkach uzasadnionych stanem lasów, a w szczególności wystąpienia szkód lub klęsk żywiołowych, plan urządzenia lasu może być opracowany na okresy krótsze niż 10 lat.

Gospodarka leśna w Lasach Państwowych prowadzona jest w oparciu o Plany urządzenia lasu (PUL), sporządzane dla nadleśnictw na okres 10 lat, wg stanu na dzień 1 stycznia pierwszego roku obowiązywania planu. W przypadkach uzasadnionych stanem lasów, a w szczególności wystąpienia szkód lub klęsk żywiołowych, plan urządzenia lasu może być opracowany na okresy krótsze niż 10 lat.
Plan urządzenia lasu jest
podstawowym dokumentem gospodarki leśnej, zawierającym opis i ocenę stanu lasu oraz cele, zadania i sposoby prowadzenia gospodarki leśnej. Sporządzany jest na podstawie przepisów Ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, w oparciu o Instrukcję urządzania lasu, stanowiącą załącznik do Zarządzenia nr 55 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 21 listopada 2011 r.
Obecnie w Nadleśnictwie Goleniów obowiązuje Plan urządzenia lasu na lata
2017-2026. Część opisowa Planu urządzenia lasu oraz dokumenty dotyczące PUL udostępnione są w Biuletynie Informacji Publicznej Nadleśnictwa.

Do głównych celów i zadań urządzania lasu należą:

  1. inwentaryzacja i ocena stanu lasu, w tym gleb, siedlisk i drzewostanów, oraz  określenie i kształtowanie naturalnych relacji między nimi;
  2. rozpoznanie walorów przyrodniczych w lasach oraz opracowanie programu ochrony przyrody dla nadleśnictwa;
  3. rozpoznanie funkcji lasu w powiązaniu z zagospodarowaniem przestrzennym;
  4. dokonanie podziału lasów – wg pełnionych funkcji i przyjętych celów gospodarowania – na gospodarstwa (w tym: specjalne, lasów ochronnych oraz lasów wielofunkcyjnych z dominującą funkcją produkcyjną, zwanych dalej lasami gospodarczymi), z wyróżnieniem drzewostanów do przebudowy, na potrzeby regulacji użytkowania głównego, optymalizacji etatów użytkowania rębnego i przedrębnego oraz realizacji długookresowych
    i średniookresowych celów hodowlanych;
  5. określenie długo- i średniookresowych hodowlanych i technicznych celów gospodarki leśnej dla urządzanego obiektu, umożliwiających formułowanie celów doraźnych w poszczególnych drzewostanach;
  6. projektowanie pożądanej struktury gatunkowej, wiekowej i przestrzennej lasu oraz budowy piętrowej drzewostanów;
  7. kształtowanie wielkości i struktury zapasu produkcyjnego w urządzanej jednostce, w ramach gospodarstw, obrębów leśnych i w całym nadleśnictwie;
  8. ustalenie etatów cięć użytkowania rębnego i przedrębnego;
  9. ustalenie możliwości lokalizacji etatu cięć użytkowania rębnego w wielkości przyjętej za optymalną;
  10. ustalenie zadań gospodarczych na dziesięciolecie i określenie sposobów ich realizacji;
  11. ustalenie stref uszkodzenia lasu oraz stopni uszkodzenia drzewostanów;
  12. określenie kierunkowych zadań z zakresu ochrony lasu, w tym ochrony przeciwpożarowej;
  13. ustalenie kierunkowych zadań z zakresu gospodarki łowieckiej w lasach;
  14. określenie potrzeb w zakresie remontów i budowy infrastruktury technicznej, w tym dotyczących turystyki i rekreacji;
  15. zobrazowanie przestrzenne (wizualizacja) urządzanego obiektu, funkcji lasu, wyników inwentaryzacji oraz zadań gospodarki leśnej;
  16. sporządzenie ogólnego opisu lasów, w tym danych dotyczących: warunków przyrodniczych i ekonomicznych, analizy gospodarki leśnej w minionym okresie, celów i zasad gospodarki przyszłej, projektowanych sposobów realizacji gospodarki leśnej, zadań na najbliższe dziesięciolecie oraz programu ochrony przyrody dla nadleśnictwa.

W skład planu urządzenia lasu nadleśnictwa wchodzą:

  1. dane inwentaryzacji lasu (część inwentaryzacyjna),
  2. analiza gospodarki leśnej w minionym okresie,
  3. program ochrony przyrody,
  4. część planistyczna.

W skład danych inwentaryzacji lasu wchodzą:

  1. dokumentacja prac siedliskowych,
  2. opis taksacyjny lasu,
  3. mapy obrazujące wyniki inwentaryzacji lasu: mapa gospodarcza, mapy przeglądowe: drzewostanów, siedlisk, funkcji lasu oraz mapa sytuacyjna,
  4. zestawienia zbiorcze danych inwentaryzacyjnych (raporty w formie tabeli wykazów),
  5. pierwsza część ogólnego opisu urządzanego nadleśnictwa, zawierająca ogólną charakterystykę lasów oraz zestawienia zbiorcze danych inwentaryzacji.

Program ochrony przyrody nadleśnictwa obejmuje:

  1. kompleksowy opis stanu przyrody w nadleśnictwie, z uwzględnieniem lasów innych form własności w zasięgu terytorialnym nadleśnictwa,
  2. podstawowe zadania z zakresu ochrony przyrody i sposoby realizacji tych zadań,
  3. mapę walorów przyrodniczo-kulturowych.

Do części planistycznej zalicza się:

  1. podstawy gospodarki przyszłego okresu, zawarte w części planistycznej ogólnego opisu nadleśnictwa, w tym cele i zasady trwale zrównoważonej gospodarki leśnej w lasach wielofunkcyjnych, oraz przewidywane sposoby ich realizacji;
  2. wskazania gospodarcze zawarte w opisie taksacyjnym lasu;
  3. określenie etatów cięć użytkowania głównego;
  4. wykaz projektowanych cięć rębnych wraz z mapą przeglądową cięć;
  5. zestawienie i opisanie zadań z zakresu użytkowania głównego (rębnegoi przedrębnego);
  6. zestawienie i opisanie zadań z zakresu hodowli lasu, w tym zalesień gruntów przeznaczonych do zalesienia , odnowienia lasu oraz pielęgnowania upraw i młodników;
  7. określenie kierunkowych zadań z zakresu ochrony lasu, w tym ochrony przeciwpożarowej, z przedstawieniem tych zadań na mapach przeglądowych;
  8. określenie kierunkowych zadań z zakresu gospodarki łowieckiej,z przedstawieniem tych zadań na mapie przeglądowej;
  9. określenie potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej, w tym dotyczących turystyki i rekreacji.

Przedmiotem planu urządzenia lasu dla nadleśnictwa są lasy w rozumieniu art. 3 ustawy o lasach oraz grunty przeznaczone do zalesienia. W części inwentaryzacyjnej planu urządzenia lasu uwzględnia się również inne grunty i nieruchomości Skarbu Państwa pozostające w zarządzie nadleśnictwa, na potrzeby prowadzenia ich ewidencji i ustalania wartości – zgodnie z art. 4, ust. 3 ustawy o lasach.

Źródło: Instrukcja  Urządzania  Lasu

 

Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Ochrona przed szkodnikami

Ochrona przed szkodnikami

W celu uniknięcia zagrożeń mogących w decydujący sposób wpłynąć na stan zdrowotny drzewostanu leśnicy corocznie monitorują drzewostany w celu uzyskania szybkiej diagnozy zagrożeń jakie mogą wystąpić. Każdego roku przeprowadza się zabiegi mające na celu zachować trwałość lasu oraz zwiększać sukcesywnie jego odporność na różne czynniki.

Zagrożenia, które w istotny sposób mogą wpłynąć na spadek naturalnej odporności lasu można zakwalifikować następująco:

  • - biotyczne
  • - abiotyczne
  • - antropogeniczne

Na terenie Nadleśnictwa corocznie weryfikuje się stan zagrożenia terenów leśnych wraz ze stosowaniem profilaktyki mającej na celu szybką reakcję w chwili wystąpienia zagrożenia.
W głównej mierze zwracana jest uwaga na szkodniki pierwotne takie jak: brudnica mniszka, zawisak borowiec, strzygonia choinówka, poproch cetyniak i boreczniki. Prace prognostyczne polegają np.: na liczeniu samic brudnicy mniszki czy jesiennych poszukiwaniach zimujących w glebie stadiów szkodników.
Corocznie w drzewostanach starszych klas wieku usuwane są drzewa zasiedlone przez gatunki owadów uszkadzających drewno – posusz. Podstawowym gatunkiem zagrażającym drzewostanom świerkowym jest m. in. kornik drukarz.
Największym znaczeniem w Nadleśnictwie maja szkody powodowane przez zwierzynę płową. W celu zabezpieczenia upraw przed zgryzaniem stosowane są grodzenia zabezpieczające. Jest to na dzień dzisiejszy najskuteczniejszy sposób zabezpieczania upraw lecz bardzo kosztowny.
Kolejnym z czynników mogącym wpłynąć na stan zdrowotny drzewostanów są pożary lasu. W roku 2013 odnotowano sześć przypadków zdarzeń pożarowych na terenie leśnym. Z ustawy o lasach wynika m.in., że w lasach i 100m od nich nie można używać otwartego ognia…, co często jest przyczyną powstania pożarów lasu ze względu na ogień przemieszczający się z terenów łąk na powierzchnię zadrzewioną.
Z przeprowadzonej statystyki przyczyn powstania pożarów lasu główną z przyczyn jest nieostrożność dorosłych.