Widok zawartości stron
Ochrona przed pożarami
Ogień jest jednym z najgroźniejszych wrogów lasu. Obawa przed tym żywiołem i jego destrukcyjnym działaniem pociąga za sobą wymóg ochrony lasu przed pożarami oraz stałej obserwacji w czasie największego zagrożenia.
Nadleśnictwo Goleniów klasyfikuje się do II kategorii zagrożenia pożarowego.
Stopień zapalności dna lasu zależy od składu runa, wilgotności nagromadzonej leżaniny i ściółki oraz rozkładu pogody w roku (głównie opadów atmosferycznych). Pierwszy okres zwiększonej palności przypada na wczesną wiosnę, po zejściu pokrywy śnieżnej, kiedy to występują duże ilości wysuszonych traw, krzewinek, opadłych liści. Szczególnie duże zagrożenie występuje na obszarze leśnictwa Stepnica ze strony nieuprawianych nieużytków. Drugi okres zwiększonej palności przypada na w okres długotrwałej suszy letniej aż do końca października. Okres zagrożenia pożarowego występuje od momentu uzyskania przez ściółkę wilgotności mniejszej niż 27%, mierzonej na podstawie wilgotności ściółki i powietrza o godz. 9:00 i 13:00. W okresie letnim i wczesnojesiennym wzmożona penetracja lasu przez społeczeństwo dodatkowo zwiększa ryzyko powstania pożaru.
Czynniki wpływające na zagrożenie pożarowe.
Zagrożenie pożarowe lasów Nadleśnictwa Goleniów jest znaczne ze względu na zdecydowaną przewagę litych drzewostanów sosnowych występujących na siedliskach borowych.
Czynniki, które w głównej mierze mogą być przyczyną powstania pożaru związane są z:
-
przebiegającymi przez tereny leśne liniami energetycznymi,,
-
paleniem ognisk bez zachowania wymaganych zasad bezpieczeństwa przeciwpożarowego w miejscach postoju i biwakowania,
-
z wypalaniem traw i pozostałościami po uprawach rolnych (w bliskim otoczeniu lasu),
-
z wyładowaniami atmosferycznymi,
-
z penetracją turystów (zbieraczy runa leśnego).
Istotnym czynnikiem, mającym wpływ na zagrożenie pożarowe jest nasilający się z roku na rok ruch turystyczny szczególnie wzdłuż drogi ekspresowej S3 relacji Szczecin -Świnoujście, drogi ekspresowej S6 relacji Szczecin - Koszalin oraz wzdłuż drogi powiatowej nr 111, będącej drogą alternatywną w kierunku Bałtyku. Potencjalnym zagrożeniem pożarowym na terenie Nadleśnictwa są również linie kolejowe relacji Szczecin-Świnoujście i Goleniów-Nowogard, przebiegające przez znaczny obszar leśny.
Wyróżnia się cztery stopnie zagrożenia pożarowego lasów, w zależności od progów wilgotności powietrza i ściółki:
-
0. stopień zagrożenia pożarowego – brak zagrożenia;
-
1. stopień zagrożenia pożarowego – małe zagrożenie;
-
2. stopień zagrożenia pożarowego – średnie zagrożenie;
-
3. stopień zagrożenia pożarowego – duże zagrożenie.
Przyczyny pożarów
Najczęstszą przyczyną powstania pożarów jest nieostrożność dorosłych.
Klasyfikacja przyczyn pożarów:
100 NIEZNANA
100 Nieznana:
- 100 Nieznana
200 NATURALNA
200 Naturalna:
- 201 Wyładowania atmosferyczne,
- 202 Wulkany,
- 203 Emisja gazu,
300 WYPADEK
300 Wypadek:
- 301 Energia elektryczna
- 302 Linie olejowe
- 303 Transport drogowy
- 304 Zakłady produkcyjne i usługowe
- 305 Broń
- 306 samozapłon
- 307 Inne wypadki
400 ZANEDBANIE
410 Używanie ognia:
- 411 Wypalanie roślin
- 412 Wypalanie dla celów rolniczych
- 413 Spalanie odpadów
- 414 Rekreacja
- 415 Inne użycie ognia
420 Obiekty żarzące:
- 421 Fajerwerki, petardy, flary alarmowe
- 422 Papierosy
- 423 gorące popioły
- 424 Inne obiekty żarzące
500 PODPALENIE
510 Osoby pełnoletnie:
- 511 Korzyść
- 512 Konflikt
- 513 Wandalizm
- 514 Wzbudzenie zainteresowania
- 515 Zacieranie dowodów przestępstwa
- 516 Motyw nieznany
520 Niepełnoletni lub niepoczytalny:
- 521 Chory psychicznie
- 522 Dzieci
600 POWTÓRNY ZAPŁON
600 Powtórny zapłon:
- 600 Powtórny zapłon
Historyczne dane dotyczące dużych pożarów
W latach 1997 - 2006 w Nadleśnictwie Goleniów powstały 52 pożary na łącznej powierzchni 21,57 ha. Przeciętna powierzchnia pożaru wyniosła 0,42 ha.
Z kolei na przestrzeni lat 2010-2021 sytuacja pożarowa przedstawia się następująco:
Rok |
Ilość pożarów |
Łączna powierzchnia [ha] |
2010 |
2 |
0,02 |
2011 |
3 |
0,68 |
2012 |
6 |
0,08 |
2013 |
6 |
0,23 |
2014 |
2 |
0,02 |
2015 |
2 |
0,14 |
2016 |
2 |
0,03 |
2017 |
1 |
0,01 |
2018 |
19 |
2,53 |
2019 |
16 |
6,05 |
2020 |
10 |
2,07 |
2021 |
5 |
0,10 |
Z powyższej tabeli można zauważyć, iż najwięcej pożarów ilościowo jak również powierzchniowo wystąpiło w latach 2018, 2019, 2020. W tych latach tereny leśne były nękane przez długotrwałe susze, które zwiększały podatność na pożary, jak również w sposób istotny osłabiły kondycję zdrowotną drzewostanów.
Organizacja służb ochrony przeciw pożarowej:
a) patrole przeciwpożarowe,
b) punkty alarmowo – dyspozycyjne,
c) sieć łączności alarmowo – dyspozycyjnej.
d) pełnomocnik nadleśniczego,
e) sposoby postępowania nadleśnictwa na wypadek pożaru lasu.
Wyposażenie w sprzęt i infrastrukturę pożarową:
a)pasy p-poż,
b) dostrzegalnie,
c) system łączności radiowej i telefonicznej,
d) sieć zbiorników z wodą,
e) dojazdy pożarowe,
f) Leśna Baza Lotnicza.
Wydawca treści
Program pilotażowego zwalczania inwazyjnych gatunków obcych
Program pilotażowego zwalczania inwazyjnych gatunków obcych
Niecierpek pomarańczowy Impatiens capensis należy do inwazyjnych gatunków obcego pochodzenia, zagrażających bioróżnorodności naszego kraju.
Pochodzi z Ameryki Północnej. Jego występowanie na obszarze Polski stwierdzono w 1987 r., w okolicy Trzebieży, skąd rozprzestrzenił się wokół brzegów Zalewu Szczecińskiego i Jeziora Dąbie, wkraczając do łęgów olszowych, zarośli wierzbowych, szuwarów i zbiorowisk okrajkowych.
Niecierpek pomarańczowy jest jednoroczną rośliną zielną, 0,2-1,5 (2,3) m wysokości. Rozmnaża się wyłącznie za pomocą nasion. Jego łodyga jest jasnozielona, mięsista i krucha. Liście są eliptyczne lub jajowate, matowe. Pomarańczowe kwiaty wyrastają z kątów górnych liści. Owocem jest gwałtownie pękająca torebka, wyrzucająca nasio-na na odległość do 2 m. Nasiona mogą unosić się na wodzie do 200 dni, pokonując znaczne odległości. Niecierpek pomarańczowy może wypierać rodzimego niecierpka pospolitego I. noli-tangere, konkurując z nim o zasoby środowiska, powodując silne ocienienie i/lub wzmożoną erozję. Prawdopodobna jest też konkurencja z rodzimymi gatunkami roślin o zapylacze, ze względu na bogaty w cukry i aminokwasy nektar.
W eliminacji inwazyjnych niecierpków stosowane są różne metody, których skuteczność wymaga sprawdzenia w warunkach lokalnych. Jest to przedmiotem projektu Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska pn. „Opracowanie zasad kontroli i zwalczania inwazyjnych gatunków obcych wraz z przeprowadzeniem pilotażowych działań i edukacją społeczną”.
W ramach projektu, w rezerwacie przyrody Olszanka, w gminie Stepnica, zespół ekspertów z Uniwersytetu Szczecińskiego, współpracujących z konsorcjum w składzie: Uniwersytet Śląski w Katowicach, Instytut Technologiczno-Przyrodniczy w Falentach oraz firma Eco Future Tomasz Mroczkowski, testuje usuwanie niecierpka pomarańczowego metodą 4-, 5- i 7-krotnego wyrywania/koszenia roślin w czasie jednego sezonu wegetacyjnego. Zdobyte doświadczenia pozwolą zarekomendować najlepszy wariant tej metody.