Webcontent-Anzeige
Ochrona przed pożarami
Samolot zrzucający zapas wody na pożarzysko
Samochód Straży Pożarnej widziany z powietrza
Strumień wody wypuszczany z samochodu Straży Pożarnej na dymiąca się ściółkę
Ogień jest jednym z najgroźniejszych wrogów lasu. Obawa przed tym żywiołem i jego destrukcyjnym działaniem pociąga za sobą wymóg ochrony lasu przed pożarami oraz stałej obserwacji w czasie największego zagrożenia.
Nadleśnictwo Goleniów klasyfikuje się do II kategorii zagrożenia pożarowego.
Stopień zapalności dna lasu zależy od składu runa, wilgotności nagromadzonej leżaniny i ściółki oraz rozkładu pogody w roku (głównie opadów atmosferycznych). Pierwszy okres zwiększonej palności przypada na wczesną wiosnę, po zejściu pokrywy śnieżnej, kiedy to występują duże ilości wysuszonych traw, krzewinek, opadłych liści. Szczególnie duże zagrożenie występuje na obszarze leśnictwa Stepnica ze strony nieuprawianych nieużytków. Drugi okres zwiększonej palności przypada na w okres długotrwałej suszy letniej aż do końca października. Okres zagrożenia pożarowego występuje od momentu uzyskania przez ściółkę wilgotności mniejszej niż 27%, mierzonej na podstawie wilgotności ściółki i powietrza o godz. 9:00 i 13:00. W okresie letnim i wczesnojesiennym wzmożona penetracja lasu przez społeczeństwo dodatkowo zwiększa ryzyko powstania pożaru.
Czynniki wpływające na zagrożenie pożarowe.
Zagrożenie pożarowe lasów Nadleśnictwa Goleniów jest znaczne ze względu na zdecydowaną przewagę litych drzewostanów sosnowych występujących na siedliskach borowych.
Czynniki, które w głównej mierze mogą być przyczyną powstania pożaru związane są z:
-
przebiegającymi przez tereny leśne liniami energetycznymi,,
-
paleniem ognisk bez zachowania wymaganych zasad bezpieczeństwa przeciwpożarowego w miejscach postoju i biwakowania,
-
z wypalaniem traw i pozostałościami po uprawach rolnych (w bliskim otoczeniu lasu),
-
z wyładowaniami atmosferycznymi,
-
z penetracją turystów (zbieraczy runa leśnego).
Istotnym czynnikiem, mającym wpływ na zagrożenie pożarowe jest nasilający się z roku na rok ruch turystyczny szczególnie wzdłuż drogi ekspresowej S3 relacji Szczecin -Świnoujście, drogi ekspresowej S6 relacji Szczecin - Koszalin oraz wzdłuż drogi powiatowej nr 111, będącej drogą alternatywną w kierunku Bałtyku. Potencjalnym zagrożeniem pożarowym na terenie Nadleśnictwa są również linie kolejowe relacji Szczecin-Świnoujście i Goleniów-Nowogard, przebiegające przez znaczny obszar leśny.
Wyróżnia się cztery stopnie zagrożenia pożarowego lasów, w zależności od progów wilgotności powietrza i ściółki:
-
0. stopień zagrożenia pożarowego – brak zagrożenia;
-
1. stopień zagrożenia pożarowego – małe zagrożenie;
-
2. stopień zagrożenia pożarowego – średnie zagrożenie;
-
3. stopień zagrożenia pożarowego – duże zagrożenie.
Przyczyny pożarów
Najczęstszą przyczyną powstania pożarów jest nieostrożność dorosłych.
Klasyfikacja przyczyn pożarów:
100 NIEZNANA
100 Nieznana:
- 100 Nieznana
200 NATURALNA
200 Naturalna:
- 201 Wyładowania atmosferyczne,
- 202 Wulkany,
- 203 Emisja gazu,
300 WYPADEK
300 Wypadek:
- 301 Energia elektryczna
- 302 Linie olejowe
- 303 Transport drogowy
- 304 Zakłady produkcyjne i usługowe
- 305 Broń
- 306 samozapłon
- 307 Inne wypadki
400 ZANEDBANIE
410 Używanie ognia:
- 411 Wypalanie roślin
- 412 Wypalanie dla celów rolniczych
- 413 Spalanie odpadów
- 414 Rekreacja
- 415 Inne użycie ognia
420 Obiekty żarzące:
- 421 Fajerwerki, petardy, flary alarmowe
- 422 Papierosy
- 423 gorące popioły
- 424 Inne obiekty żarzące
500 PODPALENIE
510 Osoby pełnoletnie:
- 511 Korzyść
- 512 Konflikt
- 513 Wandalizm
- 514 Wzbudzenie zainteresowania
- 515 Zacieranie dowodów przestępstwa
- 516 Motyw nieznany
520 Niepełnoletni lub niepoczytalny:
- 521 Chory psychicznie
- 522 Dzieci
600 POWTÓRNY ZAPŁON
600 Powtórny zapłon:
- 600 Powtórny zapłon
Historyczne dane dotyczące dużych pożarów
W latach 1997 - 2006 w Nadleśnictwie Goleniów powstały 52 pożary na łącznej powierzchni 21,57 ha. Przeciętna powierzchnia pożaru wyniosła 0,42 ha.
Z kolei na przestrzeni lat 2010-2021 sytuacja pożarowa przedstawia się następująco:
|
Rok |
Ilość pożarów |
Łączna powierzchnia [ha] |
|
2010 |
2 |
0,02 |
|
2011 |
3 |
0,68 |
|
2012 |
6 |
0,08 |
|
2013 |
6 |
0,23 |
|
2014 |
2 |
0,02 |
|
2015 |
2 |
0,14 |
|
2016 |
2 |
0,03 |
|
2017 |
1 |
0,01 |
|
2018 |
19 |
2,53 |
|
2019 |
16 |
6,05 |
|
2020 |
10 |
2,07 |
|
2021 |
5 |
0,10 |
Z powyższej tabeli można zauważyć, iż najwięcej pożarów ilościowo jak również powierzchniowo wystąpiło w latach 2018, 2019, 2020. W tych latach tereny leśne były nękane przez długotrwałe susze, które zwiększały podatność na pożary, jak również w sposób istotny osłabiły kondycję zdrowotną drzewostanów.
Organizacja służb ochrony przeciw pożarowej:
a) patrole przeciwpożarowe,
b) punkty alarmowo – dyspozycyjne,
c) sieć łączności alarmowo – dyspozycyjnej.
d) pełnomocnik nadleśniczego,
e) sposoby postępowania nadleśnictwa na wypadek pożaru lasu.
Wyposażenie w sprzęt i infrastrukturę pożarową:
a)pasy p-poż,
b) dostrzegalnie,
c) system łączności radiowej i telefonicznej,
d) sieć zbiorników z wodą,
e) dojazdy pożarowe,
f) Leśna Baza Lotnicza.
Asset Publisher
2 lutego obchodzimy World Wetland Day, czyli Światowy Dzień Mokradeł
2 lutego obchodzimy World Wetland Day, czyli Światowy Dzień Mokradeł
Zdjęcie podmokłego terenu (Fot.: Andrzej Stoiński
Zdjęcie przedstawia poranek w podmokłym lesie Fot.:Kamila Łapeta
Lasy Państwowe od wielu lat realizują szereg bardzo ważnych inicjatyw służących bagnom, mokradłom i terenom podmokłym, jak również ochronie szeroko rozumianych zasobów wodnych w polskich lasach. W ramach projektów małej retencji w ostatnich latach leśnicy zbudowali na zarządzanych przez siebie terenach 9500 polderów, zastawek i progów zwalniających, zatrzymujących wodę w lesie.
„Bagna dla naszej wspólnej przyszłości” to hasło tegorocznej edycji Światowego Dnia Mokradeł, które w dobie zmiany klimatu i okresowej suszy w polskich lasach leśnicy powtarzają od lat. To oni, jako przyrodnicy, prowadząc wielofunkcyjną gospodarkę leśną mają świadomość tego, jak cennym zasobem w środowisku leśnym jest woda.
– Wychodząc z propozycją objęcia szczególną ochroną 17% powierzchni Lasów Państwowych – czyli obszaru 1,2 mln ha będących w zarządzie PGL LP, leśnicy ujęli w tym zestawieniu wiele cennych przyrodniczo siedlisk, w tym także mokradłowych. Bo lasy to bardzo skomplikowane ekosystemy, które dziś, w dobie zmian klimatu, wymagają szczególnej uwagi i troski, wyrażonej indywidualnym podejściem i dostosowaniem prowadzonych działań gospodarczych do warunków przyrodniczych i klimatycznych – powiedział Witold Koss, dyrektor generalny Lasów Państwowych.
W ramach projektów małej retencji leśnicy realizują szereg zadań służących gromadzeniu i zatrzymywaniu wody w lesie oraz spowolnieniu powierzchniowego spływu:
- Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu
– mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach nizinnych, zwany
też projektem małej retencji nizinnej. Projekt stanowi obecnie kontynuację działań realizowanych przez leśników od 2007 roku, których celem jest wzmocnienie odporności nizinnych ekosystemów leśnych na zagrożenia powodowane zmianą klimatu poprzez realizację kompleksowych działań retencyjnych i przeciwerozyjnych. Projekt ma również na celu minimalizację negatywnych skutków naturalnych zjawisk pogodowych i klimatycznych, jak choćby susze, pożary czy też powodzie i podtopienia. - Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu
– mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach górskich, zwany też małą retencją górską. W ramach projektu realizowane są zadania zbliżone do zakresu wpisującego się w małą retencję nizinną, aczkolwiek z uwagi na lokalizację projektu – tereny górskie – projekt bezpośrednio wpływa ma wzmocnienie górskich ekosystemów leśnych. Projekt m.in. minimalizuje negatywne skutki intensywnych i długotrwałych opadów atmosferycznych, ekstremalnego przepływu wód w korytach, spływów powierzchniowych oraz niezwykle destrukcyjnego działania wód wezbraniowych.
Lasy Państwowe prowadzą również projekt „Lasy dla mokradeł – ochrona siedlisk hydrogenicznych na obszarach cennych przyrodniczo”. Jego najważniejszym celem jest przywrócenie funkcji lub utrzymanie stanu bagien, torfowisk i innych terenów podmokłych pozostających w zarządzie PGL LP na obszarach Sieci Natura 2000 i poza nimi. Projekt został uwzględniony w wykazie planowanych operacji o znaczeniu strategicznym w Programie Operacyjnym FEnIKS. Projekt opiera się o współpracę jednostek LP (ponad 120 nadleśnictw) z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytetem Przyrodniczym w Poznaniu oraz z Centrum Ochrony Mokradeł.
– O tym, że bez wody nie ma życia – zarówno dla przyrody, jak i dla człowieka, wiedzą wszyscy, jednakże w kwestiach edukacji przyrodniczej, dotyczącej cennych ekosystemów bagiennych i mokradeł, mamy jeszcze wiele do zrobienia. Tereny podmokłe to bardzo często unikalne miejsca występowania chronionych gatunków flory i fauny, dom dla wielu owadów oraz ostoje populacji ptaków – dodaje dyrektor Koss.
Leśnicy dbają o mokradła i tereny bagienne nie tylko od święta! Każdego roku, w ramach zajęć edukacyjnych prowadzonych przez leśników, tysiące osób: dzieci, młodzieży i ludzi dorosłych, poznają niezwykły świat ekosystemów leśnych, których funkcjonowanie jest uzależnione od wody. Lasy to niezwykle złożone i bardzo wrażliwe obiekty przyrodnicze, w których niedobór lub brak wody objawiają się na wiele sposobów: od zanikania określonych gatunków roślin i zwierząt, po osłabienie, choroby i zamieranie całych fragmentów lasów. Świadomość zagrożeń, które niesie ze sobą zmiana klimatu i to jak możemy starać się im przeciwdziałać, łagodząc jej skutki, to zagadnienia, na które edukatorzy leśni starają się uwrażliwić jak największe grono odbiorców.
Leśnicy postrzegają lasy ekosystemowo, jako swoiste systemy „naczyń połączonych”. Oznacza to nic innego jak to, że lasy to nie tylko drzewa, ale też m.in. rezerwuar zasobów wodnych, tworzących każdorazowo unikalne, leśne mikroklimaty, warunkujący wilgotność siedlisk, a co za tym idzie – kształtujący bogactwo przyrodnicze danego obszaru.